Mili moji, dugo nismo pričali o knjigama. Ali evo moja skromna preporuka za ovo leto. Dosta puta sam čula kada neko preporučuje literaturu za leto. To su uglavnom lagane knjige, avanturističke ili ljubavne. Međutim knjige ne delim po godišnjim dobima, već kako se u datom momentu osećam.
Tako da vam za početak predstavljam našeg sjajnog pisca Ivana Ivanjija. Na Laguninom sajtu možete o njemu pročitati: "Ivan Ivanji rođen je 24.1.1929. godine u Zrenjaninu. Književnik je i prevodilac. Roditelji, oboje lekari, Jevreji, ubijeni su 1941. godine, a on se spasao bekstvom kod rođaka u Novi Sad. Tu je uhapšen u martu 1944. godine, posle čega je bio zatočen u koncentracionim Logorima Aušvic i Buhenvald do aprila 1945. godine.Takođe na sajtu Lagune imate da pročitati dva odlična intervjua sa ovim piscem koji će vas kupiti, odmah na prvo čitanje. Meni je bilo zadovoljstvo da čitam njegove knjige, a još više kada sam dobila u zadatak jednu od njih da ilustrujem i predstavim u video formi.
Završio je srednju tehničku školu u Novom Sadu, posle toga studirao arhitekturu, a zatim i germanistiku u Beogradu. Preko 20 godina bio je prevodilac za nemački jezik Josipu Brozu Titu kao i drugim državnim i partijskim funkcionerima. Paralelno s karijerom pedagoga, novinara, dramaturga i brojnim funkcijama koje je obavljao u kulturnom životu Beograda i diplomatiji, Ivanji se bavio i književnošću i od rane mladosti objavljivao poeziju, prozu, eseje, bajke i drame. Njegovim najznačajnijim delima smatraju se romani Čoveka nisu ubili, Dioklecijan, Konstantin, Na kraju ostaje reč, Preskakanje senke, Barbarosin Jevrejin u Srbiji, Guvernanta i Balerina i rat, kao i zbirke pripovedaka Druga strana večnosti i Poruka u boci.
Njegova dela prevođena su na nemački, italijanski, engleski, mađarski, slovački i slovenački jezik. S nemačkog i mađarskog jezika preveo je desetine knjiga i drama. Sa suprugom živi u Beču i Beogradu."
O knjizi: Uzbudljivo svedočanstvo našeg poznatog pisca i prevodioca.
„Za razliku od memoarskih knjiga koje su, o svom gospodaru bečkih manira, pisali njegovi ’garderoberi’ činovnici, kuvari i ini, Ivanji je delikatno odmerivši svoju skromnu, ali simboličnu ulogu ’tumača’ u svetskoj revoluciji, napisao izuzetno zanimljivu knjigu, razgaljujuću za čitaoce i dragocenu za hroničare.“ Danas, Beograd
„Ivanji se prvi put s Titom susreo početkom 60-ih i ostao u njegovoj blizini sve do smrti jugoslovenskog predsjednika. Odlično upoznat s tajnama socijalističkog vrhovništva, Ivan Ivanji je jedan od posljednjih živih osoba koje mogu insajderski svjedočiti o običaju i stilu vladavine karizmatskog vođe bivše Jugoslavije, ali i ljudima koji su ga okruživali, od Jovanke Broz i generala Nikole Ljubičića do politički razbaštinjenog nasljednika Mika Tripala.“ Nacional, Zagreb
„Knjiga Titov prevodilac Ivana Ivanjija nepatvoreni je život i živi dokaz da stvaralačko nadahnuće ne može nadmašiti nepredvidive meandre života koji je literarniji od fikcije. Pisana je iz pozicije čovjeka koji je zbog svoje nesvakidašnjice darovitosti imao povlasticu da intelektualno ogoljene posmatra moćnike i sav onaj šareni svijet privučen njihovim gravitacionim poljem.“ Pobjeda, Podgorica
Moje viđenje knjige Titov prevodilac.
Još jedna neverovatna knjiga o rimskom imperatoru Konstantinu. Čitajući je ulazite u svet potpuno drugačiji od onoga na koji ste navikli. Pisac vas tako uverljivo vraća u vrema u kome je živeo Konstantin, da na momante zaista pomislite da ste u vremenu kada se hrišćanska vera ustoličavala i kako je sve to Konstantin prolazio, kao vladar i kao čovek. Knjiga je interesantna i pruža obilje zanimljivih informacija.
O knjizi: Istorijski roman Konstantin, pored Dioklecijana i Julijana, spada u opus magnum Ivana Ivanjija jer verodostojno i uverljivo oživljava vreme i okolnosti u kojima se u Rimskom carstvu širila i ustoličila nova religija Hristovih sledbenika.
Ko je zaista prvi priznao hrišćansku veru, u kojoj zemlji je ona prvi put postala državna veroispovest, ko je i kada krstio Konstantina, ko je zapalio Dioklecijanovu palatu, kako su se prožimali stari i novi verski obredi i običaji u prvim vekovima nove ere, zašto je Konstantin Veliki naredio pogubljenje svoje žene Fauste i prvorođenog sina Krispa, kao i mnogo drugih malo poznatih pojedinosti iz Konstantinovog životopisa – saznaćemo u ovom uzbudljivom romanu o jednom od poslednjih velikih rimskih careva.
Splet predanja, istorijskih izvora i piščeve mašte stvorio je retko uspeo istorijski roman u novijoj srpskoj književnosti.
„Ivan Ivanji poseduje redak dar da uspostavi ubedljivu svakodnevicu, svejedno da li se dešava pre stotinu, ili pre dve hiljade godina. Njegov fundus je neiscrpan. Sve vreme dok teče priča o Konstantinu, čitalac putuje predelima i gradovima Rimskog carstva. Ivanjijev Konstantin nije maskota cara, već živa istorijska ličnost, naš blizak savremenik.“
Dragan Velikić
„Konstantin Veliki je vladao u doba kad su još tinjale žrtve paljenice posvećene paganskom Mitri, ali s pogledom uprtim prema nebu po kojem su već uveliko leteli anđeli. Glavni lik ove knjige je običan čovek ali, pre svega, mudrac i prorok jer zna da novo vreme donosi svest o istoriji kao ličnoj drami začetoj iz slobodne volje, najvažnijeg aspekta vere kojoj se priklanja i kojoj i sam služi. Umesto herojskog odnosa prema svetu u staro doba, nova era nagoveštava tragičnost koja se rađa iz aktivne slobode zla, iz slobode tame.“
Ljubica Arsić
Коментари
Постави коментар